‘Onze’ Jorrit deed vrijwilligerswerk in een ziekenhuis in Bangladesh

"Afgelopen zomer ben ik 3 weken in Bangladesh geweest om daar vrijwilligerswerk te doen bij een ziekenhuis. In dit ziekenhuis zaten mensen die aan het herstellen zijn van lepra, een ziekte die veel voorkomt in Bangladesh.
In dit ziekenhuis zaten ongeveer 15 mensen per ruimte met alleen een bed en verder niets. Mannen en vrouwen zitten wel gescheiden van elkaar. Er is dus een ruimte met mannen en een ruimte met vrouwen.
De mensen zijn toch heel dankbaar dat ze hulp kregen en dat er voor hun werd gezorgd. Dat komt mede doordat het ziekenhuis werd gefinancierd van donaties over de hele wereld. Alleen de allerarmste mensen liggen in dit ziekenhuis omdat ze zelf geen geld hebben om een ziekenhuis te betalen.


Wij hebben een grote ruimte gebouwd waar de mensen komen die hersteld zijn van lepra. In dit gebouw krijgen ze trainingen en cursussen zodat ze weer kunnen meedraaien in de samenleving. Dit is niet vanzelfsprekend, er wordt vaak op mensen neergekeken met een (lichamelijke) beperking. Door deze trainingen leren de mensen dat ze zich nuttig kunnen maken in de samenleving door bijvoorbeeld op zoek te gaan naar een baan.

Helaas komt lepra veel voor in Bangladesh, terwijl het vrij makkelijk te voorkomen is door medicatie. Maar doordat mensen doorwerken om hun familie te onderhouden gaat het van kwaad naar erger. Hierdoor wordt de ziekte alleen maar erger en moeten er soms zelf armen of benen geamputeerd worden.
Ik vond het heftig om te horen en zien. Het is makkelijk te voorkomen, maar de mensen willen voor hun familie blijven zorgen. Daarnaast schamen de mensen zich er ook voor. En hoe langer je wacht, hoe groter de bacterie wordt.

Het is wel heel mooi om te zien hoe dankbaar de mensen zijn. Er zijn weinig middelen als je het vergelijkt met een ziekenhuis in Nederland, maar de mensen zijn toch heel dankbaar. Dit is erg bijzonder om te zien. Het was hele bijzondere ervaring om deze mensen te kunnen helpen!"